Schokkende blikken..
staren verbijsterend naar de gebeurtenis..
schreeuwende kreten van pijn..
ik zie haar vechten..
tussen haar gemengde gevoelens..
toch laten haar zoute tranen zich woedend gaan..
Schikkerig probeert ze weg te komen..
ontsnapt aan het web van de spin..
Ik voel haar angst en zie het in alle opzichten..
ze probeert het van zich af te zetten..
alles kropt op, steeds hoger en hoger..
totdat ze barst..
de waarheid wordt bloot gelegd..
overstromingen van tranen..
Eindelijk durft ze toe te geven dat er angst is..
ze voelt zich een klein meisje..
ze haat zichzelf, want ze wordt gezien als zwak..
Woede neemt toe, maar daalt weer..
haar hoofd gloeit als brand..
haar pijn houdt haar vast in de realiteit..
En ze wil het niet vasthouden..
ze wil er niet mee zitten..
het lukt haar niet om haar stuur om te draaien..
Ze moet het kwijt..
maar ze zit teveel met haar gedachtes bij anderen..
niet zwak willen zijn, niet jou mee willen slepen..
Toch heeft ze dat gedaan..
en het luchtte op, bedankt.