gesprek met mijn bank
bankje bank
lieve bank
mijn bank
knappe bank
steeds aanwezig
bij vormen van
verspeelde intimiteit
persoonlijke bank
ik knuffel jou nooit
maar misschien
verdien je dat wel
knuffelende bank
schattige bank
aardige bank
nooit zit je
tegen me te zagen
en ik beloof je
jou ook nooit te zagen
daarom dit gegeven hier
er stak een stukje hout
van jou uit de kant
ik heb het van je geplukt
en in de vuilbak gesmeten
oh maar vriendelijke bank
neem het me niet kwalijk
ja ik had het er kunnen laten steken
en het morgen plakken misschien
maar geen nut heeft het betreuren
van zaken die voorbij zijn
vertrouwde bank
het is het eerste van jou
dat via de vuilbak
een weg naar buiten vindt
om zo meer atmosfeer
te kunnen bereiken
en deel uit te maken
van de kleine beetjes
in de grote wereld
ik voel me wat verdrietig
knuffelende bank
maar het zal het late uur zijn
dat mijn gevoelsbeleving
bespeelt als een harp van de hel
zoals danny devito eens zei
in een superheldenfilm
mja vreemd dat de tijd
ons sentiment kan vervormen
vreemd dat wij moeten slapen
om te kunnen leven
tijd verdoen
om tijd te winnen
het tegenovergestelde kan ook
maar klopt niet in die zin
tijd winnen
om tijd te verdoen
blijft een bewuste bezigheid
wat slaap niet is
ik denk dat slaap
de voorbereiding is
op ons leven na de dood
welja een lichte voorbereiding
denk ik zo een beetje
mooie bank
ik ben er zeker van
dat jouw stukje
nog een heel leven zal leiden
maar het blijft bestaan
zelfs al is het van je weg
net zoals wij zullen verdergaan
verder weg van het leven
terwijl het leven zelf blijft bestaan
bestaan en verdergaan
bestaan en verdergaan
bestaan en verdergaan
bestaan en verdergaan
bestaan en verdergaan
lieve bank
mijn bank
knappe bank
steeds aanwezig
bij vormen van
verspeelde intimiteit
persoonlijke bank
ik knuffel jou nooit
maar misschien
verdien je dat wel
knuffelende bank
schattige bank
aardige bank
nooit zit je
tegen me te zagen
en ik beloof je
jou ook nooit te zagen
daarom dit gegeven hier
er stak een stukje hout
van jou uit de kant
ik heb het van je geplukt
en in de vuilbak gesmeten
oh maar vriendelijke bank
neem het me niet kwalijk
ja ik had het er kunnen laten steken
en het morgen plakken misschien
maar geen nut heeft het betreuren
van zaken die voorbij zijn
vertrouwde bank
het is het eerste van jou
dat via de vuilbak
een weg naar buiten vindt
om zo meer atmosfeer
te kunnen bereiken
en deel uit te maken
van de kleine beetjes
in de grote wereld
ik voel me wat verdrietig
knuffelende bank
maar het zal het late uur zijn
dat mijn gevoelsbeleving
bespeelt als een harp van de hel
zoals danny devito eens zei
in een superheldenfilm
mja vreemd dat de tijd
ons sentiment kan vervormen
vreemd dat wij moeten slapen
om te kunnen leven
tijd verdoen
om tijd te winnen
het tegenovergestelde kan ook
maar klopt niet in die zin
tijd winnen
om tijd te verdoen
blijft een bewuste bezigheid
wat slaap niet is
ik denk dat slaap
de voorbereiding is
op ons leven na de dood
welja een lichte voorbereiding
denk ik zo een beetje
mooie bank
ik ben er zeker van
dat jouw stukje
nog een heel leven zal leiden
maar het blijft bestaan
zelfs al is het van je weg
net zoals wij zullen verdergaan
verder weg van het leven
terwijl het leven zelf blijft bestaan
bestaan en verdergaan
bestaan en verdergaan
bestaan en verdergaan
bestaan en verdergaan
bestaan en verdergaan
Reacties op dit gedicht
| Meneer Zes: | Woensdag, mei 13, 2009 00:03 |
| Mooi stuk. Lieve bank, aardige bank, knuffelende bank! Leuk bedacht! In werkelijkheid vooral mensen die eenzaam zijn praten met hun bank. Of natuurlijk die ook tegen doden praten. Groeten, Meneer Zes |
|
| M-Rose: | Dinsdag, mei 12, 2009 20:53 |
| tja Bartje dit knuffeltje is mijn lievelingske hier ik heb noooit geen beertje gehad alles bij mij thuis was een soort van zonde zodus lees ik er nu hier eentje hé |
|
| M-Rose: | Dinsdag, mei 12, 2009 20:06 |
| over Teddy is hij al aan de beterhand??? Nu |
|
| M-Rose: | Dinsdag, mei 12, 2009 20:06 |
| heel mooi bestaand en verdergaand nummertje wat je met een stukje hout al niet kan doen je bent een kunstenaar Bartje |
|
| Emi4: | Dinsdag, mei 12, 2009 17:57 |
| Prachtig, je kunt erg sterk schrijven! Liefs |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, mei 12, 2009 14:19 |
| Verwonderlijk mooi geschreven! Lieve groet, dicky |
|
| gina_86: | Dinsdag, mei 12, 2009 14:01 |
| bedankt voor je reactie jouw gedichten vind ik erg mooi liefs gina |
|
| Froukje Vos: | Dinsdag, mei 12, 2009 11:30 |
| ik denk dat slaap de voorbereiding is op ons leven na de dood.. Wat een wonderlijk wijs gedicht. je overgeven aan de slaap voelt als even het contact met de aarde loslaten.. prachtig! liefs Froukje |
|
| Lily May Parker: | Dinsdag, mei 12, 2009 10:00 |
| een woordenschat weer! erg mooi om te volgen je gedachtengang weer... kus Nathalie xxxxx |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, mei 12, 2009 09:44 |
| hoe KOM je erop!!!!schitterend!!!!gr.janny | |
| mucho: | Dinsdag, mei 12, 2009 09:38 |
| ik plof weer in me zitzak |
|
| rovago: | Dinsdag, mei 12, 2009 02:28 |
| Wat een tekst wat een woordenspel enig. Groet. Roger |
|
| ela: | Dinsdag, mei 12, 2009 01:09 |
| Mogelijk heb je velen gered van een prik in de bil, alhoewel je daar ook wakker kan van blijven. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||