In de stilte van de nacht
Is het dat ik vol angst wacht
Op je handen die me gaan strelen
Wonden makend die nooit zullen helen

Ik voel je warme adem in mijn gezicht
Je ogen dierlijk op mij gericht
Ik ben papa’s kleine liefste kind
Heb je me daarom zo bemint?

Je bent alles waarschijnlijk al vergeten
Bij me blijft het aan mijn ziel eten
Tot op dat ene moment
Dat mijn hart alleen nog maar pijn kent

En ik me laat omarmen door de dood
Me weer voelend als een kind in nood
Waarom heb je dit gedaan?
Kon je niet gewoon vreemdgaan?

Ik was je eigen vlees en bloed
Iedereen weet dat je dit niet doet
Niemand mocht het weten
Dat wat ik nooit zal vergeten

Ik wilde je liefde zoals ieder ander kind
Maar jij hebt me als je vrouw bemind
Je maakte van me veel te vroeg een vrouw
Wil je dan ook nog dat ik later om je rouw

Je hebt mijn leven kapotgemaakt
Door jou is het dat mijn hart staakt
Ik wilde gewone vaderliefde van jou
Maar jij behandelde me als je vrouw