De nacht
De nacht slokt mij op, het dekt mij af
Het voelt als een zwarte deken over mij heen
De eenzaamheid die deze stilte gaf
Stilte voorbij daar was ik alleen
Gevoel van veiligheid en alles verhullende geheimen
Als sterren en maan de enige lichtbronnen waren
De sterren in al zijn glorie mij begeleiden
Naar mijn bron, mijn ziel , om mijn gevoel te verklaren
Daar waar pijn en verdriet niet zichtbaar is
Oh wat wil ik graag verdwijnen in de donkere nacht
Dus betreed ik hem als mijn vriend in de duisternis
Ik roep, ik schreeuw, ik huil, ik lach, tot de pijn verzacht
Laat mij daar wezen waar ik wil zijn
Neem mij mee naar ongekende oorden
Heel dicht bij mijn dromen bij maneschijn
Betoverd door de maanreflectie in mijn woorden
Elly
Reacties op dit gedicht
| Elly Vos: | Dinsdag, mei 12, 2009 23:24 |
| http://www.animatie-wonder.nl/De_nacht.html | |
| Hans Winter: | Dinsdag, mei 12, 2009 21:38 |
| de nacht is besloten, stil is er het dichterbij komen van wat binnenin je leeft, waarmee je eens je dag weer gestalte geeft. groetje, hans |
|
| Quicksilver: | Dinsdag, mei 12, 2009 21:09 |
| Leest erg droevig lieverd! Hoop dat de zon weer voor je gaat schijnen! Lieve groet, dicky |
|
| trucker klaas: | Dinsdag, mei 12, 2009 19:37 |
| triestheid mooi verwoord ,klaas | |
| arie: | Dinsdag, mei 12, 2009 15:04 |
| De eenzaamheid is tastbaar Elly | |
| Elly Vos: | Dinsdag, mei 12, 2009 14:50 |
Over dit gedicht
| Auteur: Elly Vos | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||