Dood is de ultieme schikking
dood is de ultieme schikking
ze barsten in mijn hoofd
flitsen hun verschrikking
martelen wat ik geloof
dood is de ultieme schikking
ik had het weggeduwd
verborgen in herinnering
wachtte tot de storm was geluwd
hoopte dat het overging
het is een rotte plek
het voelt heel vies van binnen
je handen hebben mij besmet
mijn jeugd moest nog beginnen
ze jagen door mijn geest
ik kan er niet van slapen
ben al door de hel geweest
soms wil ik er een eind aan maken
het barsten in mijn hoofd
ik kan het niet verdragen
het slechte moet en zal eruit
de angst blijft anders waken
wil melker
13/05/2009
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||