christenen en islamieten
torens van dood
over verdorde velden
altijd nog sterven mensen
als vliegen op de mesthoop
aan ’t gestank van fanatisme
de wind uit de woestijnen
een woud van grafkruizen
waar enkel akkers van heuvels
zich de namen herinneren
onder het puin van actie en reactie
liggen de dichtgetimmerde zerken
en elke dag – sinds de oudheid -
één keer hier en één keer daar
bidt er wel iemand tot God.
sunset 13-05-2009
Reacties op dit gedicht
| C. Estmoi: | Zondag, mei 17, 2009 22:13 |
| Heb niks met bidden in tegen stelling tot gedichten, deze vind ik heel sterk, qua vorm en qua inhoud!!! |
|
| Stip: | Vrijdag, mei 15, 2009 03:28 |
| sterke poezie ook ik heb daar verdriet om groetjes stipje |
|
| Leon Larssen: | Donderdag, mei 14, 2009 16:14 |
| Je kan wel dichten he. Fantastisch in een adem gelezen Groet, Leon |
|
| goldenchild: | Woensdag, mei 13, 2009 13:59 |
| wij zijn allen godskinderen amen groet eddie | |
| teun hoek: | Woensdag, mei 13, 2009 11:48 |
| helaas, moge het gebed toch invloed houden. |
|
| roosjerood: | Woensdag, mei 13, 2009 11:30 |
| zo sterk ,gevoelig verwoord | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, mei 13, 2009 10:58 |
| sterk heel sterk!! gr.janny |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||