een zeebonk
nonkel
enige broer van mijn vader
je kwam zes jaren later
een zeeman in hart en nieren
veel heb ik je niet gezien
niet echt gekend
toch vond ik jou een lieve man
waarom moest alles zo gaan
kon ik niet naast je staan
een kluizenaar geworden
alleen en in stilte vertrokken
het doet pijn
maar ben ook blij
want ik weet nu dat je bij mijn vader bent
jou broer
ik mis jullie
maar ooit zie ik jullie weer
Margot
Reacties op dit gedicht
| christina: | Donderdag, april 11, 2002 16:38 |
| Stilte Afwezigheid Stil afwezig Toch aanwezig Aanwezig in de stilte Tot in de eeuwigheid Verlost van pijn Van zorgen bevrijd Stil nog aanwezig Nimmer in de vergetelijkheid Afwezig aanwezig Christa |
|
| Ron The Don: | Donderdag, april 11, 2002 15:20 |
| Ooit zal iedereen weer herenigt worden met zijn dierbaren. Veel sterkte en groetjes Ron. |
|
| free: | Donderdag, april 11, 2002 15:02 |
| ...sterkte margot liefs free |
|
Over dit gedicht
| Auteur: la mama | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2002 | ||
| Thema's: | ||