Op de paradijsvogel
De kopjes staan nog onaangeroerd
zelfs de dampen zijn niet verdwenen
de klokt tikt traag dezelfde slag
een poes scherpt haar nagels aan de stoel
Alsof ze zo weer binnen stapt
met de koektrommel in haar hand
de glimlach om haar mond
knikkend steeds vol aandacht
in een kale zaal klinkt haar muziek
nog nooit waren haar gasten zo stil
waar ze anders warmte bracht
zoet zijn de woorden van herkenning
bij voordrachten met trieste stem
op de paradijsvogel naar het eeuwig leven.
11 april 2002
Reacties op dit gedicht
| Albrecht Paul: | Woensdag, oktober 30, 2002 12:00 |
| Heel sterk, die huiselijke, 'gewone' elementen. Indrukwekkend. Alleen in het laatste couplet loopt het falikant mis. zoet-triest-paradijs-eeuwig... plots is daar de DiAngeli-pathetiek. Jammer, hoor. De volta van deze sonnet kan na regel 8 of na regel 11 liggen, maar als het laatste couplet een schepje bovenop het voorgaande wil doen, dan wordt het wat véél. Misschien beter dit: Ze proberen het met haar woorden bij voordrachten met trieste stem de parad |
|
| car: | Donderdag, april 11, 2002 21:00 |
| Ja.die eerste zin vind ik ook erg pakkend ;-) Het eind erg verrassend |
|
| free: | Donderdag, april 11, 2002 16:26 |
| mooi...... mooi mens moet dat geweest zijn... liefs free. |
|
| Susanne X: | Donderdag, april 11, 2002 15:11 |
| Heel mooi geschreven! Die eerste zin is meteen heel pakkend. | |
Over dit gedicht
| Auteur: cadi | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 april 2002 | ||
| Thema's: | ||