Regen
Regen.
Wolken jagen, wolken drijven
naar de verre einder toe.
Dreigend schuiven ze voorbij,
schijnbaar van het torsen moe.
Dra kunnen zij het niet meer dragen,
lossen ze de regenvloed,
zware druppels storten neder,
zwaar, loodzwaar als mijn gemoed.
Waarom breken nauwe banden?
In de verte de eerste regenzuil,
'k voel een felle weemoed branden,
diep vanbinnen,...en ik huil.
Frans Vanhove.
Wolken jagen, wolken drijven
naar de verre einder toe.
Dreigend schuiven ze voorbij,
schijnbaar van het torsen moe.
Dra kunnen zij het niet meer dragen,
lossen ze de regenvloed,
zware druppels storten neder,
zwaar, loodzwaar als mijn gemoed.
Waarom breken nauwe banden?
In de verte de eerste regenzuil,
'k voel een felle weemoed branden,
diep vanbinnen,...en ik huil.
Frans Vanhove.
Reacties op dit gedicht
| lexx: | Donderdag, mei 21, 2009 22:09 |
| ja waarom breken banden? ze hebbe maar een max aan veerkracht, erna is het pats. saai beeld schrijf je hier op. sweet home alabama! | |
| Jessrose**: | Donderdag, mei 14, 2009 20:42 |
| Sterk verwoordt. Zoveel mooie woordenspelingen verpakt in één gedicht, knap gedaan! Gr Jessica |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frans Vanhove | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||