een lichte bries
Ik voel nog steeds de zachte haren
door de wind in mijn gezicht
Hoe close we samen waren
door een sterrenhemel iets verlicht
Die bries blies in ons leven
twee zielen tot elkaar
Het gevoel is bijgebleven
ach was jij hier maar
De wind werd opeens een hoos
waar geen scherm kon weren
De onmacht maakte radeloos
trachtten we nog te laveren
De storm vormde gedonder
getroffen door het licht
Nog hopend op een wonder
hield ik jou nog in mijn zicht
Rest enkel hier te schuilen
wachtend op een nieuwe bries
Die tranen droogt van huilen
om het doorstaan verlies ....
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: trucker klaas |  
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||