Bloeddorst in een kwadrant
bescherm tegen de gevaren uit het diep
leid ons door lichte bossen, zonder sporen
weg van de vlam der duisternis
de ogen, rood genesteld in het kwaad
ze snijden open en branden weer dicht
voor de voortplanting, het overleven
het is oké om ergens bang voor te zijn
om de ware kracht te leren kennen
de dood te vrezen
een deel van jezelf aan te spreken
waar je niet dol op bent
bloeddorstig zijn in het kwadraat
deze wereld kent een orde
zonder tegenspreken
en we spreken niet
ik vraag: zijn we een redden waard?
waar planten regen verdienen
zullen onze wegen weer kruisen
Reacties op dit gedicht
| johandedichter: | Vrijdag, mei 15, 2009 19:32 |
| de ogen,rood genesteld in het kwaad één van de mooie zinnen in dit geweldig geheel gr johan |
|
| Ria Klein Herenbrink: | Vrijdag, mei 15, 2009 09:04 |
| ja er zijn veel regels en wetten en toch zullen we ons zelf niet moeten laten ondersneeuwen laten we ons zelf redden ;-) liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rudolf | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||