Ze gaan er niet voor.
Iedereen breekt me,
stuk voor stuk.
Ik heb nood aan hoop,
een beetje geluk.
Ze laten me achter,
willen hun leven vergallen.
Hebben ze niet door,
dat ze me zomaar laten vallen?
Ik probeer hen te helpen,
er voor hun te zijn.
Maar ze zijn zeker van hun stuk,
en dat doet me pijn.
Ze willen iedereen achterlaten,
en dat zonder spijt.
Maar ik dacht dat vriendschap was,
voor eeuwig en altijd?
Als we er samen voor vechten,
dan geraken we erdoor.
Maar ze zien er echt geen nut in.
Ze gaan er niet voor..
stuk voor stuk.
Ik heb nood aan hoop,
een beetje geluk.
Ze laten me achter,
willen hun leven vergallen.
Hebben ze niet door,
dat ze me zomaar laten vallen?
Ik probeer hen te helpen,
er voor hun te zijn.
Maar ze zijn zeker van hun stuk,
en dat doet me pijn.
Ze willen iedereen achterlaten,
en dat zonder spijt.
Maar ik dacht dat vriendschap was,
voor eeuwig en altijd?
Als we er samen voor vechten,
dan geraken we erdoor.
Maar ze zien er echt geen nut in.
Ze gaan er niet voor..
Reacties op dit gedicht
| Omni Allumini: | Zaterdag, mei 16, 2009 00:26 |
| het is een heldhaftig streven.. meer kan ik er niet over zeggen (ik zal je maar bedroeven: inderdaad) x | |
Over dit gedicht
| Auteur: laurienhero | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||