Je glimlach danst nog
je glimlach danst nog
ik heb de muur gezien
waar kogels niet meer
inslaan omdat de mens
is weggegaan alleen
zijn as leeft in bestaan
jij staat er ook
je glimlach danst nog
in de naam onder
het potje je blijft
voor mij het lieve zotje
je werd zo vrolijk
zonder zorgen een kind
weer opgaand in zijn spel
blijheid was door je
volwassenheid verborgen
de urnen zijn sober
begraven steen in steen
jouw as is nog van
deze zomer jij ging
reeds eerder heen
je lichaam brandde
maar je geest was al
verdwenen de zon had
al sinds lange tijd niet meer
jouw werkelijkheid geschenen
wil melker
17/05/2009
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Maandag, mei 18, 2009 20:54 |
| zeer intens gedicht sterk gedicht knufliefs--hiljaa-- |
|
| Omni Allumini: | Zondag, mei 17, 2009 15:33 |
| voelbaar.. | |
| ela: | Zondag, mei 17, 2009 12:28 |
| Met de kogels verdwijnen ook de ideeen en houd men alleen een vage herinnering over. ela |
|
| elze: | Zondag, mei 17, 2009 10:59 |
| wat een diep schrijven Wil, ovberduidelijke metaforen ,,top laifs elze |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||