Wordt wakker met tranen in de ogen,
geen hand meer in het mijne, geen rug meer tegen mijn buik.
geen geur meer van mijn meisje, geen armen om te strelen.

Van de ééne op de andere dag is alles weg waar ik zoveel van hield.
begrijpen kan ik het niet. ik mis haar zo. haar stralende oogjes die kijken naar mij. haar spottende lach wanneer ze zegt "jij bent van mij".

ruzie komen en ruzies gaan, het enige wat we eraan overhouden zijn de lessen waaruit we leren. ook kunnen die soms moeizaam komen, je leert eruit.
daarom zal ik ook nooit opgeven, mijn hart is van haar.

straks als ik ga slapen zal er een traantje gaan, maar ergens ben ik gelukkig
omdat ik weet dat je in mijn droom voor mij weer zult staan.
we zullen samen knuffelen en lachen tot de oogjes naar realiteit weer opengaan.

Geeft ze me nog een kans of geeft ze me die niet, het is de enige hoop in mijn verdriet.