Genoeg
Schaduwen vullen mijn lege hart,
Terwijl de liefde vervaagt,
Mijn ziel ligt rustig in jou handen,
Alleen je knijpt er steeds in,
Je laat me dromen en geloven,
Laat me mijn leven opbouwen,
Maar je gaat er gerust weer op staan.
Toch blijf ik van je houden,
Blijf ik bij je in de buurt.
Bij jou voel ik me namelijk veilig,
Mezelf en vertrouwt.
Ik kijk de nacht in,
Probeer de pijn te verbergen,
Toch zal mijn liefde voor je wachten,
Zou ik je nog een kans geven,
Als je daar om vroeg,
maar vrienden zijn,
Is voor jou genoeg.
Terwijl de liefde vervaagt,
Mijn ziel ligt rustig in jou handen,
Alleen je knijpt er steeds in,
Je laat me dromen en geloven,
Laat me mijn leven opbouwen,
Maar je gaat er gerust weer op staan.
Toch blijf ik van je houden,
Blijf ik bij je in de buurt.
Bij jou voel ik me namelijk veilig,
Mezelf en vertrouwt.
Ik kijk de nacht in,
Probeer de pijn te verbergen,
Toch zal mijn liefde voor je wachten,
Zou ik je nog een kans geven,
Als je daar om vroeg,
maar vrienden zijn,
Is voor jou genoeg.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zaterdag, mei 23, 2009 17:31 |
| geef het de tijd en volg je hart en je gevoel daarin het zal je helpen in momenten van onzekerheid | |
| Werner Domroese: | Dinsdag, mei 19, 2009 01:51 |
| Tja.. ergens heel herkenbaar. Maar wil je je ziel soms niet laten rusten? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline. | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||