Tranen banen zich een weg,
Van binnenuit mijn ziel
Die al maanden aan een stuk
Zich kapot huilt
En nu is het de beurt aan
Mijn buitenkant.
Het wordt gewoon te veel
Wat is een leugen?
Wat is de waarheid?
Ik weet het niet meer
Ik wil het niet eens weten.
Gewoon laten wie ze zijn
Laten doen wat ze willen.
Het kan me allemaal geen zak meer schelen.

Gisteren een bericht met zoete woorden
Vandaag een bericht
Met haat overgoten
Zonder te weten wat de oorzaak is
Weer opnieuw een hele uitleg
Die het totale tegenovergestelde zegt
Van de woorden die in het verleden werden gezegd.

Maar nu is het genoeg
Ik ben het beu
Ik ben het zat
Gebruikt te worden als een pop
Meegesleurd in een zee van waanzin en verdriet
Kapot gedragen
Overal meegenomen
Naar iedere plek waar ik gebruikt kon worden
Zodat alle viezigheid over mij heen kwam
Ik droeg hun fouten
Ik werd met hun misdaden besmeurt
Gebruikt als beschutting en asl verdediging
Ik heb mijn mening nu eens goed gezegd
Ik tel alleen maar mee
Als ze me nodig hebben
Ze hebben mij geraakt
Gekraakt
Mijn hart
Mijn ziel
Ik ben
Gecrasht…