Zo jong.
Dood,
zo hard, zo plotseling,
het ergste dat bestaat.
Nooit meer
kunnen praten,
kunnen lachen,
kunnen huilen.
Nooit meer
kunnen spreken
kunnen luisteren
kunnen troosten
Nooit meer
kunnen genieten
kunnen samenzijn
kunnen vasthouden
Nooit meer..
Kunnen leven.
-de broer van een van mijn beste vriendinnen is gister overleden. Hij was 16. Veel te jong het leven verlaten.. -
zo hard, zo plotseling,
het ergste dat bestaat.
Nooit meer
kunnen praten,
kunnen lachen,
kunnen huilen.
Nooit meer
kunnen spreken
kunnen luisteren
kunnen troosten
Nooit meer
kunnen genieten
kunnen samenzijn
kunnen vasthouden
Nooit meer..
Kunnen leven.
-de broer van een van mijn beste vriendinnen is gister overleden. Hij was 16. Veel te jong het leven verlaten.. -
Reacties op dit gedicht
| my||creations: | Dinsdag, juni 02, 2009 19:05 |
| Mooi geschreven meis^^. En je weet dat je altijd met me kan praten, als dat nodig is! Ik vond het ook veel te jong & denk er nog steeds vaak over na.. Sterkte 33 |
|
| Jessrose**: | Zaterdag, mei 23, 2009 23:04 |
| Ik zeg altijd maar, wie de wereld verlaat, verlaat nooit jouw hart, en zal zo voortleven... Sterkte met je verlies... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Brilsmurf(K) | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2009 | ||
| Thema's: | ||