Mijn leven, volmaakt..
Mn lief, naast mij, mn hart begint te springen..
Een zachtrode roos, dat stilletjes ontwaakt,
De vogels die zingen..
Mn leven, helemaal perfect..
Geen zorgen in mijn leven..
In de wereld.. veel liefde, en respect..
Alle mensen, die om elkaar geven.
Geen oorlog, discriminatie,
Gelijkheid, eindelijk voor allen,
We leven samen, als een natie..
Leven zonder die bedriegelijke vallen..
Hand in hand, lopen de mensen...
Een leven zonder te moeten, zonder te hoeven..
Vervuld zijn alle onmogelijke wensen..
Elke dag de hemel proeven..
Maar dan opeens, zonder dat ik het wil,
iets om mijn nek.. strakker en strakker..
Ik stik.. ik gil..
Ik word wakker..
Dat is het moment,
dat ik de kilheid voel,
ik raak er maar niet aan gewend..
In dit leven heb ik geen doel..
De stenen van de realiteit,
rusten om mijn schouders.. zwaar..
Ik besef, met oneindig veel spijt,
ik ben weer in de wereld.. de wereld vol gevaar..
Nooit zal ik eraan gewend raken.
De kilheid
van de realiteit..