Waarom komen mensen? Waarom gaan mensen weg?
Stop met die vraag stellen, er komt toch nooit een uitleg.
Ik had niet veel met u, maar toch zag ik u elk jaar,
ik hield en hou van u, ik meen het, echt waar!(l)

Het klinkt misschien standaard, uit het oog maar niet uit het hart,
2e overleden familielid, zo hard en apart.
Op dit moment laat ik tranen, dat doe ik niet vaak,
ik laat niet veel merken, maar toch schiet dit echt raak.

Een geluk bij een ongeluk, de voorbereiding,
2 weken van te voren wisten we al dat u binnenkort ging.
Het deed me niet veel, totdat ik me vader sprak,
tijdens dat gesprek, voelde ik me echt niet op me gemak.

Heb het net pas gehoord, probeer het te verwerken,
dus de schrijfkwaliteit is minder, dat is vast te merken.
Maar het gaat er nu om, dat ik dit eruit laat,
god bedankt voor deze manier van uiten echt het staat altijd paraat!

Ik ben blij, blij dat me vader uw hand vast hield,
stond eerst niet klaar voor me vader, vraag me af wat me bezield..
Maar gelukkig was het al snel vergeven,
vergeten kijken naar de toekomst verder leven..

Toen me opa dood ging, voelde het al slecht,
familie is familie ook al ben je maar weinig gehecht.
Ik zag u niet veel, maar toch elk jaar,
slechte communicatie, toch een fijn gevoel, best wel raar..

De laatste tijd wat minder, vroeger wat meer,
maar keer op keer, elk jaar ja zag ik u weer!
En deze zomer, kan dat helaas niet gebeuren..
een enge gedachte, fokked op en ik blijf maar treuren.

Ik heb niet veel herinneringen, maar wat ik heb is waardevol,
ik weet nog dat u honderden knuffels meenam en aangehouden werd op schiphol.
Oh dat blijft me bij, het waren mooie tijden,
tijden van leven en nu is het tijd van overlijden..

Nog nooit geschreven voor een overleden persoon,
maar toch gaat dit makkelijk, toch voelt het gewoon.
Niet dat er kwaliteit in zit, maar voel me in ieder geval wat beter,
het leven, leven en overlijden, begrijp het voor geen meter!

Rust zacht oma:-(