Van de zorgzame draak
Er was eens een jonge donkerharige meid met bruine ogen, een wipneusje en mooie lachende volle lippen.
Kortom, het ideaal om verkracht te worden. Ze liep daar eenzaam op een uitgesleten boswegeltje, tussen reuzenvarens en braambessenstruiken.
Het duurde dan ook niet lang of ze hoorde snelle stappen achter zich aankomen. Ze schenen snel met bonkend geluid en zwaar schurend langs de struiken te naderen. Zijzelf durfde niet om te kijken, ze liep sneller en sneller zonder na te denken. En ja, het onvermijdelijke gebeurde, de weg liep dood, recht op een groot meer.
Toen ze dat zag, gilde ze, en ze draaide zich in paniek om.
Daar stond de achtervolger al, ze slikte en gilde nog harder, maar het grote ding voor haar liet zich niet afschrikken.
Het leek een grote draak, niet met drie koppen of vijf staarten, maar een heel normale draak, met een lange staart en een kop als een hagedis, alleen twintig maal groter. In zijn bek stonden tanden als van een grote witte haai. Zijn tong glibberde heen en weer alsof hij nu al de lekkere brok proefde.
De meid viel op haar knieën en begon te bidden, - of was het smeken - haar woorden waren onverstaanbaar.
Voor de draak was dat niet erg, die verstond toch geen mensentaal, hij vond het zelfs prettig en begon mee te gillen. Daardoor werd het meisje nog banger en viel achterover van schrik.
De draak zette zijn rechter voorpoot op haar frêle borstjes, hief zijn linker achterpoot op en plaste als een pompierspuit.
Wat hij hier voelde, had hij echt niet verwacht.
Een hemelse zachtheid met harde topjes en een kloppend hart. Dat vond de draak zeer bijzonder zodat hij meteen vergat dat hij honger had.
Hij nam het meisje in zijn voorpoten en snelde als de drakenwind naar het drakenhol.
Daar was een groot nest gebouwd door haar man zaliger, maar snel nadat ze gecopuleerd hadden, was hij gestorven. Hij was onder een zware vrachtwagen gelopen toen hij blij naar zijn hol liep, zonder links of rechts te kijken in de straat. Nu was ze alleen met haar kroost. Nu ja, kroost, het waren nog maar zes eieren, maar dat zou vlug veranderen, dat wist ze van de vorige keren.
Ze legde het meisje naast de eieren in het grote nest en dekte haar toe met hooi tegen de koude, want vuur maken kon ze niet. Haar vingers konden niet in het doosje om de vuurstokjes te pakken.
Het meisje hield zich stil, ze had gemerkt dat de draak haar niet zou opeten.
De draak bracht haar zelfs vers eten, lekkere grassoorten, voor draken dan toch, pas geslachte muizen, mussen, zelfs een jonge haas en eens een stukje mensenvlees, het rook naar tabak en aftershave, waarschijnlijk van de drakendoder van het kasteel, die was dus in zijn opdracht mislukt.
Telkens de draak thuiskwam, ging ze op de eieren broeden en daarmee zat ze ook op het meisje.
Dat was geen pretje, want de voorpoten van de draak waren nogal klein, ze kon bij het kakken haar gat niet afvegen en alhoewel ze stevige stront fabriceerde, bleef er af en toe nog wat hangen. Het meisje moest dan snel haar gezicht wegdraaien. Soms liet de draak een wind, dat was me wat, een spetterende vuurstraal met de geur van solfer en rotte eieren. Gelukkig bleef die reuk niet te lang hangen, het hol was immers uitgerust met airconditioning.
Toen de eieren openbraken en de piepkleine draakjes tevoorschijn kwamen,
keek het meisje wat verschrikt, ze dacht haar laatste uren te beleven. Maar de kleintjes vlijden zich tegen haar aan om zich te warmen, er was er zelfs eentje dat naar haar tepel zocht. Gelukkig kwam de draak net op tijd thuis.
De kleintjes groeiden als kool en leerden van het meisje vele spelletjes. Ze leerden ook hoe ze met mensen om moesten gaan.
En je gelooft het niet, maar weldra zag je draken met een mensenhoofd en mensen met een drakenhoofd.
Een heel nieuw ras was geboren.
Het enige wat ze niet konden, was mooi achter elkaar lopen, vanwege de winden die ze lieten.
ela
Quicksilver: | Donderdag, mei 28, 2009 23:20 |
Wat een leuk verhaal ela, ben dit niet van je gewend, maar vind het mooi verwoord. Liefs,dicky |
|
trucker klaas: | Donderdag, mei 28, 2009 07:02 |
wat een draak van een verhaal ha ,ik heb nog een nest jonge geurvreters om de lucht te klaren leuk gedaan ,klaas |
|
M-Rose: | Donderdag, mei 28, 2009 00:39 |
fantasie-rijk bedacht sprookjesverhaal graag gelezen |
|
switi lobi: | Donderdag, mei 28, 2009 00:29 |
Moeten ze toch maar knijpers mee ;) Liefs, switi lobi |
|
metske: | Donderdag, mei 28, 2009 00:13 |
leuk verhaal | |
Nummer 127 : | Donderdag, mei 28, 2009 00:10 |
hey geweldig bedacht dit! Nr 127 |
|
Auteur: ela | ![]() ![]() ![]() |
|
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 28 mei 2009 | ||
Thema's: |