Klas van weleer.
Klas van weleer.
Ik hoorde het gisteren pas
van je Jan,
mijn maatje uit de klas van weleer
zo’n vijftig jaar gelee
We vochten en visten,
altijd waren we wel
aan’t ravotten, stelletje zotten,
wij met z’n twee
en toch, keer op keer
ontmoetten we elkaar weer
op de meest onverwachte plekken
Jij was altijd de dikke,
ik bleef gewoon de dunne
Soms zagen we elkaar jaren niet
en dan weer liepen we elkaar
drie keer in een week tegen het lijf
Ik weet niet zo goed
wat ik nu moet zeggen Jan,
maar het deed me echt veel zeer
om nu pas te horen dat
twee maanden tevoren
jij, mijn vriendje uit de klas van weleer
gestorven was.
Peterdw.
Reacties op dit gedicht
| trucker klaas: | Zaterdag, juni 06, 2009 00:17 |
| het leven is zo vaak zo oneerlijk herkenbaar sterkte ,klaas |
|
| Oorlam: | Vrijdag, juni 05, 2009 19:15 |
| hmm sterkte..ik ben ze overigens volledig uit het oog verloren..ik weet zelfs bijna geen naam meer..misschien heetten ze wel Dirk of Mark..gek eigenlijk | |
| verhavert: | Vrijdag, juni 05, 2009 18:44 |
| heel veel sterkte | |
Over dit gedicht
| Auteur: Peterdw. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||