al sinds die ene dag
dat jij voor het eerst in het ziekenhuis lag
ik durfde niet te kijken
niet te lachen en niet te laten blijken
hoe erg ik het vond dat jij daar lag

slangetjes en piepende apparaten
een infuus en iedereen die zacht praatte
mijn opa die daar lag
heel voorzichtig gaf ik een kusje
bang dat ik je pijn zou doen
maar alles komt weer goed
dat zei je toen

het ziekenhuis mocht je weer verlaten
maar alles van vroeger kon niet meer
geen lange wandelingen, traplopen of stoeien
voordat ze zeiden dat je mocht gaan
vertelden ze ook, je hart kan het niet meer aan

een tijd niet in het ziekenhuis geweest
maar toen plotseling kregen we slecht nieuws
nu was het niet voor jou maar voor oma
ze had iets in haar borst en moest ook een tijdje komen
dagenlang heb ik liggen huilen
een operatie en 3 maanden lang chemotherapie
ik wenste altijd dat ik met je kon ruilen

maar ook met jou kwam het weer goed
en alles leek te gaan zoals het vroeger was
totdat het slechte nieuws ons weer bereikte
opa had last van z'n blaas
alweer werd het slechte nieuws ons weer de baas

nu is ook hij weer onderzocht
en we moeten een weekje wachten
een knuffel en een lach in het ziekenhuis
tot de volgende keer
maar dan op de bank met een kop koffie en een koekje
had je gezegd

zo positief als jullie zijn
alles komt altijd weer goed
en soms zou ik gewoon zo graag
heel even een van jullie willen zijn..