Niemand in de buurt...
Niemand in de buurt…
vertel ik leugens
van gevallen engelen
na het vierde deel
met de kop vol drank en de neus in de wind
of beleef ik angst onder invloed
van de zachte nectar
“jeronimo, zadel mijn paard
de poorten zullen sluiten
zo rond half elf”
deze woorden dwarrelen
als losse flodders door mijn hoofd
ik wil niet dood,
althans niet rond middernacht
maar smijt mij toch maar voor het leven
of wat had je dan gedacht
Knal, Knal, Knal,
happy hour voor iedereen…
esteban 06 juni 2009
Reacties op dit gedicht
| nana: | Maandag, juni 08, 2009 19:13 |
persoonlijk zou ik de laatste twee regels weglaten, maar toch.. vlammend schrijven, mooi! |
|
| Stip: | Zaterdag, juni 06, 2009 16:14 |
| supermooi esteban! graag gelezen stipje |
|
| Gerhardus: | Zaterdag, juni 06, 2009 14:47 |
| jaja, de stijl wordt meteen herkent! machtig mooi, dit. een heftige manier van gevoelens opschrijven heb je :) vr.gr. Gerhard |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||