Heb jij echt van mij gehouden,

Zoals je altijd zei.

Ik was jouw ideale,

Zag jij echt zo’n vrouw in mij?

Was ik echt wel dat maatje,

je liefde, je zonneschijn?

Die jou op de meest donkere dagen,

kon verlossen van je pijn.

Weet je wel heel zeker,

Dat je mij echt in je leven wou?

Dat ik de moeder van je kinderen,

en je vrouw wezen zou?

Hoe kon je me dan zo kwetsen,

zo vernederen tot het bot.

Je eigen leven opnieuw beginnen,

maar je toch bezig houden met mijn lot?

Waarom vertel je al die leugens,

is je hart dan zo versteend?

Dat je al die lelijke dingen,

Tegen mij echt heb gemeend?

Vertelde jij mij maar,

wat ik jou heb misdaan.

Waarom je mij bent gaan haten,

en mij in de kou heb laten staan.

Een ding weet ik zeker;

als dit jou vergelding is,

dan ben ik blij nu met mijn leven

en is zonder jou geen gemis.