Kerkhof
Zilver kleurig
het maanlicht
in het duister
waar niemand spreekt
wordt wel verwoord
op stenen tafels
en op kruisen
waar ’s nachts de geesten
spoken
als ‘t leven kust
de dromen
van de doden
die nog leven
in gedachten
Waar de Dood waakt
in het schimmenrijk
en de geest
der mensen
stil verhuld
de Tijd
waaraan men heeft geroken
het maanlicht
in het duister
waar niemand spreekt
wordt wel verwoord
op stenen tafels
en op kruisen
waar ’s nachts de geesten
spoken
als ‘t leven kust
de dromen
van de doden
die nog leven
in gedachten
Waar de Dood waakt
in het schimmenrijk
en de geest
der mensen
stil verhuld
de Tijd
waaraan men heeft geroken
Reacties op dit gedicht
| -guardian-angel-: | Dinsdag, juni 10, 2003 21:59 |
| Mooie woorden... dikke kus |
|
| free: | Vrijdag, april 12, 2002 18:05 |
| mooi...na mn ged. over dood moest k deze wel lezen liefs free |
|
| Edith Meyers: | Vrijdag, april 12, 2002 14:04 |
| Wooooooooow, Jos, prachtig, mijn lief | |
| Hanneke Eirinn: | Vrijdag, april 12, 2002 14:02 |
| t gevoel dat je hebt op n kerkhof heel goed verwoord.. | |
| Susanne X: | Vrijdag, april 12, 2002 14:00 |
| Mooi beschreven! Je krijg er echt 'n beetje het gevoel van, dat je zelf, op dit moment, op 't kerkhof staat... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Jos Strijbosch | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2002 | ||
| Thema's: | ||