Mijn geheim
Geen energie,
alles is op.
Mijn hele wereld stond op zijn kop,
nu niet meer.
Nu is alles leeg en heeft geen kleur.
Hier voel ik mij duister en toch is het heel licht.
Manisch gedrag door die ziekte in mijn hoofd.
De manie die alles overneemd en ik hoef niks te doen.
Ik kijk slechts toe hoe alles naar de klote gaat.
Ik die dat ook steeds weer toelaat.
Keer op keer beloof ik het
Keer op keer doe ik het niet.
Keer op keer hetzelfde verdriet.
Keer op keer ik die de wereld weer op zijn kop zet.
Beter dat ik dan gewoon niet meer leef toch?
Maar nee dat kan ook weer niet dan lijk ik weer op mijn vader.
De zwakkeling die alles achterliet.
Man wat deed die brief verdriet!
Ik ga dezelfde kant op schijnbaar is het erfelijk.
Boos word ik als ik er achterkom dat ik op hem lijk.
Waarom is de vraag die ik niet meer stel,
Als je het antwoord toch niet krijgt, waarom wel?
Liedjes luisteren en janken dat is wat ik doe, maar het naar de buiten wereld brengen hoe ik echt ben dat doe ik niet want het is een TABOE!
Ben pas 21 jaar het kind stelt zich vast aan!
MAAR NEE HOOR MIS GEWOON WAT AANDACHT EN HEB TE LANG ALLEEN GESTAAN!
Therapie heb ik al gehad maar echt helpen doet het niet. Dat is het manische,
soms blij en vrij,
soms kan en lukt alles.
soms down en duister,
soms bang en kan je alleen tegen fluister.
Gek word ik ervan, medicijnen heb ik al gehad.
Het heeft mij een filter gegeven en voor mijn mond heb ik nu een blad.
Toch blijft dit in mij zitten het hoort en blijft bij mij.
Ook al wens ik dat ik 'normaal' zou zijn.
Helaas dat zit er niet in voor mij.
Reacties op dit gedicht
| Marc Geerinck: | Maandag, augustus 24, 2009 14:06 |
| wat kan ik zeggen, medicamenten helpen je inderdaad meer achteruit dan vooruit, die wisselende stemmingen zijn lastig, het enige wat je er tegen kan doen is ondergaan en beseffen dat ze weer over gaan, volg het spoor niet van je vader, jij kan diegene zijn die van dit sombere pad verlaat en indien je dat kan, dan zullen je kinderen(als je die ooit wil)gelukkig kunnen worden.grijp aan het leven vast, laat het sterven achterwege, bepaal je eigen weg, sterkte, M. |
|
| Werner Domroese: | Maandag, juni 08, 2009 02:19 |
| Ach wat is ''normaal''. Hoop dat je de ingredienten vindt om jouw extremen in balans te brengen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: ChRiStiNaA | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||