Standvastig
De wereld is groot
en niemand kan je zien
omdat je dat niet wil
je ogen spreken
altijd vrolijkheid
niemand die doorziet
een roep van ver
zijn hoorbare signalen
dat je nodig bent
inzetbaar op elk moment
geven zonder stop
zonder eigen wensen
de roos is de ander
jij de stengel
in jezelf gekeerd
de doornen
prikken je lek van binnen
onmenselijk pijn
je lach leeft verder
als de lieve moeder
altijd aanwezig
niemand mag zien
wie jij echt bent
ik voel de pijn.
12-04-‘02/13:54
Reacties op dit gedicht
| christina: | Vrijdag, april 12, 2002 20:23 |
| Hmmm heel mooi Wil Liefs Christa |
|
| Mindy Broeders: | Vrijdag, april 12, 2002 16:08 |
| slik...echt mooi............. | |
| bevertje: | Vrijdag, april 12, 2002 15:12 |
| Ben er stil van Heel mooi Liefs en knufffff Naomi |
|
| Susanne X: | Vrijdag, april 12, 2002 15:05 |
| Maar waarom mag niemand zien wie jij bent? Ook diegene zullen begrijpen dat ook jij pijn hebt, dat ook jij lijdt... | |
| Hanneke Eirinn: | Vrijdag, april 12, 2002 15:05 |
| maar jij ziet het wel! :) mooi | |
| car: | Vrijdag, april 12, 2002 14:50 |
| erg mooi Wil.... deze print ik even uit. en l;ees hem nog een tig keer opnieuw.... liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2002 | ||
| Thema's: | ||