voor even maar..
zwijgend zegt de stilte meer dan woorden
en haar ademhaling versnelt met de minuut
ze houdt je vast, nog een paar momenten
en laat je vervolgens gaan, ze weet je moet
tranen met tuiten, haar wangen appeltjesrood
een kus op haar voorhoofd, een laatste groet
handen loslatend, haar angst lijkt voelbaar
om je niet meer terug te zien, op deze manier
snikkend ziet ze je vertrekken, de luchthaven
je kijkt niet om want ook jou valt het zwaar
ooit zien we elkaar terug, bedenkt zij zich
maar kon het nu alvast, voor eventjes maar...
pfff.
Reacties op dit gedicht
| unknown-bv: | Maandag, januari 04, 2010 02:06 |
| ik heb n aantal gedichten van je gelezen, en allemaal zijn ze mooi groetjes xx |
|
