Mijn leven:
Mijn leven is een bodemloze put
Soms heel af en toe
Zit ik op de bodem van die bodemloze put
Zo laag ben ik dan op dat moment
Telkens als ik begin te klimmen
Gebeurt er iets en val ik weer naar beneden
Vaak is het maar iets heel kleins
Wat voor die val zorgt
Ik zie mensen boven de put
Ik wil erheen maar iets houd me tegen
Ik hoor ze praten maar ik versta ze niet
Ik zie ze lachen. O nee ze lachen om mij
Ik wil erbij horen
Maar helaas is spreek “hun” taal niet
Want ik ben anders
Ik zie er niet uit als hun
Dat gevoel wat ik dan heb,
Dat is mijn allergrootste angst
Mijn angst dat ik er nooit bij zal horen
Mijn leven is dus die put
Ik zal er aan moeten wennen
Want het zal niet gauw veranderen
Dus blijft die put leeg
Met alleen jouw erin
Op de boden van die bodemloze put
Waar het licht ver te zoeken is
Alhoewel ik het licht wel ziet
En de mensen daar boven ook
Er is maar 1 ding wat mij tegenhoudt.
En dat ben ik zelf
Mijn bescherming tegen de harde wereld
Die ik zelf goed genoeg heb gekend,
Mijn bescherming tegen het verleden