Nijmegen na zonsondergang...
Nijmegen na zonsondergang...
in de schaduw achterblijven,
O nee (hoe bedoel je)
sluikse blikken, oude wijven
een eenzame man op het podium
de stilte zwijgt opnieuw
als zinloosheid haar zegje doet
en ik in het hoekje
alles op een rijtje zet, waar niemand het ziet
ach niemand hé
vertel mij maar de waarheid nu
en toon de woorden,
hoe het ooit zo ver kon komen
“ja, ik zit gevangen tussen nu en gisteren”
maar dat is slechts een moment
telkens opnieuw…
esteban 14 Juni 2009
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Maandag, juni 15, 2009 09:57 |
| in de ballentent op de kermis? :S | |
| kerima ellouise: | Zondag, juni 14, 2009 20:41 |
| jouw woorden raakten me gisteren het meest... | |
| Froukje Vos: | Zondag, juni 14, 2009 12:49 |
| Het zal toch niet waar zijn dat je er was?? Ik had je zo graag willen ontmoeten! liefs Froukje |
|
| lonely 1: | Zondag, juni 14, 2009 11:25 |
| prachtig gedicht, al voel het ook wel pijnvol aan, liefs, hilde |
|
| Amanda Visch: | Zondag, juni 14, 2009 10:50 |
| Esteban je gaat me niet vertellen dat je bij de meeting was en ik jou niet gezien? Aaarghh... | |
| Nummer 127 : | Zondag, juni 14, 2009 09:42 |
| dta = dat | |
| Nummer 127 : | Zondag, juni 14, 2009 09:42 |
| ja mooi mooi, ik ''wist'' wel dta die lakens op het podium ergens voor moesten dienen ;) Bart |
|
| Will Hanssen: | Zondag, juni 14, 2009 09:29 |
| Onroerend, rakend mooi..... Liefs, Will |
|
| tweety-ysje: | Zondag, juni 14, 2009 08:06 |
| dikke knuffel hoop dat hetis mee gevallen | |
| sunset: | Zondag, juni 14, 2009 07:30 |
| Sfeervol, melancholisch, delend. Lichtjes met een pijnsausje overgoten (al kan ik het natuurlijk mishebben). Groetjes en nog een fijne zon-dag, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||