Zoektocht van zielen
Wanneer ik in het verleden terugkijk
Zie ik een foto van je wanhopige gezicht,
Zijn de tranen in je ogen weerspiegeld
Door de verblindende flits die werd vrijgelaten
In de ruimte waarin jouw aanwezigheid,
De stilte voor de storm inluidde
De kou die door de kamer woei
Was een keiharde tegenstelling
Van de hete vuurzee die zich langzaamaan
Doch nietsontziend, begon te ontwikkelen
Tot een brandend regenwoud
Die voor niemand meer te negeren viel
Verdwaald, vermist, verloren
Voel ik dat je aan het dwalen bent geslagen
Rondspokend als geesten in sprookjesverhalen
Dieper struin je rond in het vergaande bos
Hopend ooit iemand tegen te zullen komen
Die niet van je gedaante schrikt
Tevergeefs probeer ík je ogen weer te vinden
Tevergeefs wil ik je aanwezigheid opnieuw voelen
Onze diepe blikken moeten weer doorkruizen
Bijgestaan door warme sepia tinten
Die het vergeten verleden weer kleur proberen te geven
Ik kijk naar je foto, keer op keer
Ik wens je donkere gezicht
Met je glanzende maar matte ogen
Door het leven schade aangericht
Weer te laten schijnen
In een nieuw, hoopgevend toekomstlicht
Reacties op dit gedicht
| Lone Dreamer: | Zondag, juni 14, 2009 22:08 |
| wow... sprakeloos laat je me achter. Een prachtig gedicht... Liefs, Lone |
|
| hiljaa: | Zondag, juni 14, 2009 19:21 |
| een sterk schrijven knufliefs--hiljaa-- |
|
| Nummer 127 : | Zondag, juni 14, 2009 15:38 |
| dit is goed geschreven, deed me wat denken aan Twelve Monkeys, ook een tijdsfilm Bart |
|
Over dit gedicht
| Auteur: RealMe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 14 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||