weggespoeld
de regen begon om half zeven ‘s avonds
keek ik gekruiste armen in de regen
vanaf ’t balkon een vlinder in de breuk
van wolk en druppels vlijden zich dicht
fluisterden teder zelfs mijn naam
en legden zich; jij liefde hen dronken
mij duizend keer verradend
vannacht werp je zon in het water
zó dat zij valt, valt en uitdovend sist
een vis met ogen van een verlatene
haar vreet; gooi je mij als een munt
op stoeptegels van een oude stad
blijf ik liggen tot een blinde - met hart
mij opraapt en eindelijk zegent.
zó dat zij valt, valt en uitdovend sist
een vis met ogen van een verlatene
haar vreet; gooi je mij als een munt
op stoeptegels van een oude stad
blijf ik liggen tot een blinde - met hart
mij opraapt en eindelijk zegent.
sunset 15-06-2009
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Maandag, juni 15, 2009 22:35 |
| Dat leest erg droevig hoor! Maar weer zo inmooi geschreven Knuffs,dicky |
|
| xavion: | Maandag, juni 15, 2009 19:36 |
| Graag genoten dit droevig doch mooi schrijven... Warme groet! |
|
| little fly: | Maandag, juni 15, 2009 14:53 |
| een gedicht waar ik niet aan kan tippen.. echt heel mooi en bijzonder.. heb het bij mijn favorieten gezet:p Liefs, Linda |
|
| Nummer 127 : | Maandag, juni 15, 2009 13:37 |
| knap knap sunset, zeer mooi geschreven Nr 127 |
|
| roosjerood: | Maandag, juni 15, 2009 11:32 |
| heel mooi ,zo bijzonder verwoord | |
| kerima ellouise: | Maandag, juni 15, 2009 11:27 |
| ''met hart''...en dat is de eigenlijke waarde...mooi gedicht Sunset liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||