De woorden heb ik niet meer
Ze vallen uit elkaar
Ze gaan alle richtingen op
Maar jij bent me zo dienbaar

Ik zit vast in het midden
Het trekt me naar beneden
Ik wou dat we het konden vergeten
Net als ons verleden

Het enigste wat is zie,
Is de teleurstelling in je gezicht
Laat me toch niet alleen
Hoe is dit ons aangericht?

Het is hard om er aan terug te denken
En hard om het allemaal te herkennen
Maar geef het een plaats
Dan alleen bij mij weg te rennen

Dus je moet zelf gaan uitzoeken
Hoe moeilijk het punt ook mag zijn
Of er nog een kans is tussen ons
Of dat dit het einde is van onze lijn.