Annécy
Het meer van Annécy is eerst zwart
- als iedere nacht-
dan donkerblauw ... grijs
Als de nevel, de kilte van de bergen
langzaam optrekt
- uit mijn gedachten -
en de zon, mijn zon
de hemel kleur geeft,
wordt het schitterend groen
- lichtgroen en lacht -
Maar 's avonds is het doorzichtig
- wit-
zie je zijn ziel
Niet de mijne
- roetzwart -
witwassen doe ik nooit meer
- als iedere nacht-
dan donkerblauw ... grijs
Als de nevel, de kilte van de bergen
langzaam optrekt
- uit mijn gedachten -
en de zon, mijn zon
de hemel kleur geeft,
wordt het schitterend groen
- lichtgroen en lacht -
Maar 's avonds is het doorzichtig
- wit-
zie je zijn ziel
Niet de mijne
- roetzwart -
witwassen doe ik nooit meer
Reacties op dit gedicht
| meimeisje: | Zondag, juni 28, 2009 10:57 |
| Inepien: | Donderdag, juni 18, 2009 15:40 |
| Wat is het daar mooi hè!? Zoals je het schrijft kan ik me het precies weer voor de geest halen! |
|
| Quicksilver: | Donderdag, juni 18, 2009 13:54 |
| Dat leest toch droevig, mooi ontroerend geschreven! Liefs,liefs dicky |
|
| switi lobi: | Donderdag, juni 18, 2009 11:44 |
| Indrukwekkend.. Liefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: meimeisje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 18 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||