smeekbede
Je nestelt en je wroet
nietig maar halsstarrig.
Door jou hangt een vreemde geur in mijn huid,
gloeien mijn wangen en glanzen mijn haren.
Maar nooit zal ik je wassen en voeden en sussen,
je vingertoppen aanraken en je voorhoofd zoenen,
want je bent zijn vlees en bloed.
Verdwijn,
ik smeek je,
nu je nauwelijks en transparant bent,
nu je nog geen eigen leven leidt.
Ik wacht,
met mijn handen op mijn buik
en hoop dat hij me op een dag niet zal vragen
waarom ik je heb vermoord.
nietig maar halsstarrig.
Door jou hangt een vreemde geur in mijn huid,
gloeien mijn wangen en glanzen mijn haren.
Maar nooit zal ik je wassen en voeden en sussen,
je vingertoppen aanraken en je voorhoofd zoenen,
want je bent zijn vlees en bloed.
Verdwijn,
ik smeek je,
nu je nauwelijks en transparant bent,
nu je nog geen eigen leven leidt.
Ik wacht,
met mijn handen op mijn buik
en hoop dat hij me op een dag niet zal vragen
waarom ik je heb vermoord.
Reacties op dit gedicht
| Hidden One: | Vrijdag, juni 19, 2009 22:57 |
| "nu je nauwelijks en transparant bent", een te mooie zin voor een triest gegeven. Sterkte en liefs, Hidden One |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vrouwe onbehagen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 19 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||