Pokerslag (verhaaltje)
een lach die spreekt zonder woorden
ogen die schitteren
meer dan diamanten ooit zouden kunnen
bewust maar vrij van schaamte
speelt ze, zoals ze altijd speelt
met harten
ook die van mij
alles klopt
toch?
mijn bloed racet door mijn aderen
kolkend als lava in een vulkaan
ik ben op zoek naar onrust in haar gezicht
niets, helemaal niets
ze buigt iets naar voren
ze fluistert zacht lispelend
“call maar”
het uitzicht op haar, in een Marlies Dekkers verpakte, boezem
breekt mijn verzet.
ik schuif alles naar voren
en wacht op het onvermijdelijke
langzaam ontvouwt ze haar hand
ze kirt
een Royal Flush van harten
de mijne breekt
terwijl ik afscheid neem van mijn drie vrouwen
geef ik haar lachend een kus
“goed gespeeld, mooie hand”
in gedachten vervloek ik Marlies Dekkers
en mijn hormonen.
Reacties op dit gedicht
| Roo$je: | Woensdag, juni 24, 2009 16:02 |
| Speciaal is het inderdaad wel ;) maar wel graag gelezen! With Love, Kus |
|
| Nummer 127 : | Zaterdag, juni 20, 2009 15:52 |
| amai, speciaal verhaal met grappig einde Nr 127 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tom Witvis | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||