Harde wind en woeste zee
harde wind zee zo woest
in mij ijzig van kou kilte
sneeuw geeft licht
angstig die enorme stilte
gedachten herinneringen tranen
woordeloos aan mij voorbij
zoute tranen nog zouter de zee
een schaduw komt dicht naar mij
een handje op mijn schouder
blauwe ogen strak op mij gericht
vragend smekend wanhopig
alles in een kindergezicht
dan vloeien de tranen
samen kijkend over zee
hoe mooi het ook leek
het verdriet namen we mee
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, juli 21, 2009 22:14 |
| wauw dit is een echt top gedicht een echt pareltje prachtig | |
| Wieca: | Zaterdag, juni 20, 2009 23:54 |
| Heel mooi. Toppie | |
| Ria Klein Herenbrink: | Zaterdag, juni 20, 2009 21:13 |
| hartrakend dit Rian liefs Ria |
|
| arie: | Zaterdag, juni 20, 2009 18:57 |
| Alles heeft een begin en eind.. Dus ook hier kom je (samen) weer overheen Durf weer te vertrouwen op de stroom... liefs, arie |
|
| Nummer 127 : | Zaterdag, juni 20, 2009 17:33 |
| sterkte dit gedicht gaat over doodgaan, nee? Bart |
|
| Hidden One: | Zaterdag, juni 20, 2009 16:45 |
| Mooie droefenis. Sterkte en liefs, Hidden One |
|
| karinvangelder: | Zaterdag, juni 20, 2009 16:36 |
| prachtig Riann regelrecht uit het hart geschreven mijn compliment ! met liefs Karin |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Riann | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 20 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||