Zo maar (Sam & Geetjes)
Zo maar
vertwijfeld lonkend naar de moed
om ze aan te raken
herinneringen uit fluwelen doosje
om schielijk te verdwijnen
verscheurd en gewond
ontdaan van hen geloof
strijdmakkers van gedeelde glorie
slachtoffers van ons spraakgebrek
in euforisch gebed
die ons kwetsen laat
dulden geen tegenspraak
en begraven opnieuw eigen bloed
in snodig gevoel gesmoord
door snijdend woord
deserterend in onschuld
pievoterend rond
wonden die wonden blijven
naar open pus ruikend
het hart hard verstuikend
begraaf het met wat mos
en rozen aan je bleke borst ontleend
tot gedachten klaren
snode pijn laten varen
zodat de dageraad gloort
en het leven word gehoord
onder zon die geel hangt te wezen
boven groen glooiende weide
waar we t’glas op onszelf heffen
Sam & Geetjes
Reacties op dit gedicht
| Mayadebij: | Zaterdag, april 13, 2002 13:18 |
| Hik! Proost! Op het Goede Leven! | |
| free: | Zaterdag, april 13, 2002 10:09 |
| nou nou nou!! elke dag wat nieuws schitterende samenwerking liefs free |
|
| christina: | Zaterdag, april 13, 2002 10:06 |
| Zooooo :) Heel erg mooiiiiiii |
|
| Laurens Windig: | Zaterdag, april 13, 2002 09:21 |
| Fantastisch! | |
| Huting: | Zaterdag, april 13, 2002 08:09 |
| Mooi zeg.. Liefs, Doortje |
|
| waterval: | Zaterdag, april 13, 2002 02:24 |
| Twee verschillende stijlen samengebracht ,... de geboorte van een nieuwe stijl...... en zonder erfelijke ziektes.... :-)) |
|
| Frummel: | Zaterdag, april 13, 2002 02:13 |
| Prachtige samenwerking..!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Sam en Geetjes | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2002 | ||
| Thema's: | ||