ik hou niet van fuiven
maar de afstudeerfuif
ik vond dat ik erbij moest zijn
er zijn bepaalde dingen in mijn leven
die psychologisch bekeken
de moeite zijn mee te maken

zoals een afstudeerfuif
de mensen van je school
nog een laatste keer terugzien

maar ik was er niet graag
ik kwam alleen om iedereen
nog eens terug te zien
en te zien hoe het met hen gaat
maar ik begreep steeds meer
dat het mij echt niet interesseerde

ik werd overspoeld door paniek
wilde oncontroleerbare paniek
er was niet veel nodig
om me te doen terugkeren naar huis
om niemand te beschuldigen
zal ik het als volgt omschrijven

er waren mensen die kwamen
voor de muziek
daar hoorde ik niet bij
want ik hou van oude muziek
en die spelen ze nooit meer op fuiven
met uitzondering van retrofuiven
maar als ik naar zulke gelegenheden toe ga
ben ik alleen
voel ik me alleen
en voel ik me nog meer alleen
door alleen te zijn
bovendien voelde ik me
ook op dit moment
zeer alleen
en daar kon
niemand op die afstudeerfuif
iets aan veranderen

er waren mensen die kwamen
voor de gezelligheid
daar hoorde ik niet bij
van alles
vind ik een fuif
een van de meest
ongezellige plaatsen
je kunt er niet spreken
zonder te schreeuwen
een afstudeerfuif is in mijn ogen
een rustige plaats
waar je iedereen nog een laatste keer kunt zien
met mogelijkheid tot champagne
dat noem ik gezelligheid
x aantal decibels
door je hoofd gedreund horen
dat is voor mij
allesbehalve gezellig

en er waren mensen die kwamen voor de drank
die mij vroegen
of ik de man was die instond
voor het inschenken van de drankjes
aangezien ik toch niets anders deed
dan zenuwachtig
heen en weer stappen
bij de ingang

welja dat alles was genoeg
ik wou niet meer
voor mijn frisdrank betaalde ik het geld
en verliet de afstudeerfuif

even verder stond een politiewagen
ik vroeg waar een metrostation in de buurt was
dat werd mij gewezen
en ik nam afscheid van de politie
die dat op hun beurt deden
met de woorden
tot uw dienst

hey dat gaf me een goed gevoel
over de politie
tot uw dienst
wat een mooie afsluitende zin
bracht me in een wat betere stemming

dus ik nam de metro
kort daarna de bus
en dan ging ik ergens eten
het was nog geen acht uur in de avond
en ik had reuze honger

tijdens het eten
werd ik overspoeld met vragen
gekende vragen met onbekende antwoorden

zal die filmschool me wel passen?
ik vond het nu al zo moeilijk
en een hogeschool
dat schijnt meer werk te zijn
dan in een gewone school

hoe zal het zijn
met de andere studenten?
ik bedoel
ik ben altijd de outsider geweest
altijd de persoon die anders was
altijd de persoon die gepest werd
omdat hij anders was
iets wat me bracht tot
jarenlange zelfmoordpogingen
wat nou
als ik in een omgeving kom
waar niet alleen ik anders ben
maar iedereen
zou ik het er uithouden?
zou een draai van 180 graden
me niet achteruit helpen?
van teveel opvallen
naar juist niet opvallen?
van iemand naar niemand?
zou het mij lukken?
zou het lukken?

zulke vragen maakten me het eten moeilijk
ik at wat ik besteld had
en ging naar huis

ik kwam aan rond middernacht
maar de nieuwe zorgen
hielden me nog meer dan drie uur wakker

tot uw dienst
nou dat is mooi