Het mes der twijfel steekt
Het mes der twijfel steekt
De metalen glans
Scherp weerkatsend in mijn ogen
Blind starend voor zich uit
De leegte gevult met twijfel
Twijfel zonder weerga
Ongenadigbare twijfel
Alles is verdwenen
In het niets des levens
Leek het nog maar wat
Maar schijn bedriegt
Alles vergaat voorgoed
En ik wil mee
Ver weg
Naar een thuis
Naar rust en stilte
Weg van de pijn
Ik geef nog niet toe
Het mes der twijfel steekt
Maar het zal me verder laten
Alleen met mijn twijfels
Helemaal alleen...
Reacties op dit gedicht
| scrooge: | Zaterdag, april 13, 2002 22:39 |
| Oh dat is handig, laat ik mijn neus eens op het beeldscherm douwen. | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~Phyl~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 13 april 2002 | ||
| Thema's: | ||