het papieren bootje

drie mensen zitten op de bank

in het park van de gemeente

de eerste is een zeeman

hij kijkt naar

het water van de vijver

en mompelt wat in zichzelf

het enige wat hij aanheeft is een hemd het is dan ook snikheet zelfs in het park maar de schaduw over de bank biedt wat verkoeling de tweede is een jonge vrouw met veel littekens op haar gezicht is al even afgestudeerd als leerkracht maar ze kan moeilijk werk vinden aangezien de meeste scholen liever geen lerares in dienst nemen met zelfmoordneigingen om een of andere reden vinden ze dat te gevaarlijk ook al wilt de jonge vrouw nooit echt een eind maken aan haar leven het is eerder de drang de geestelijke verplichting om zich elke dag te snijden in haar gezicht de derde op de bank is een dronkaard die in een casino enkele miljoenen gewonen had maar het in het voorbije jaar allemaal opgedaan had aan alcoholische dranken iets voorbij de bank zit een klein kind in het gras hij heeft een papieren bootje gemaakt en wil het te water laten wacht even bromt de zeeman zo moet je dat niet doen kom geef mij eens dat bootje ik zal ervoor zorgen dat het echt blijft drijven dus het kindje houdt zich tegen en brengt zijn papieren bootje naar de zeeman waarop de dronkaard luid boert en de leerkracht opstaat maar blijft rechtstaan de zeeman geeft het bootje terug en het kind het op het water zet en ja hoor het blijft goed drijven zonder ook maar ergens dieper het water in te gaan of schuin te hangen

Geschreven door

Nummer 127

Reacties op dit gedicht

Nummer 127 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Janny Scheybeler de Jonge:	Dinsdag, juni 30, 2009 20:08
van begin tot einde geboeid gelezen gr.en fijne avond janny

M-Rose:	Dinsdag, juni 30, 2009 19:58
ja heel mooie beschrijving en jaja alleen een lieve kinderhand kan door zijn onschuld toveren op diep diep water met een bootje van papier zonder littekens van het leven Btje

Over dit gedicht

Auteur: Nummer 127
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 30 juni 2009
Thema's: [Verhalen] [Zelfmoord] [Filosofie]