Pas in mijn graf
drie strengen
zwak en mat
helder sterk en licht
vaag en onzeker
ik pak ze samen
drie strengen
en vlecht
een vlecht
soms gaat het
vlechten slecht
en moet ik
eerst ontknopen
maar steeds
kom ik verder
en leg de strengen
op zijn plaats
verleden heden
en morgen
maken een sterk
geheel
zo blijf ik vlechten
tot aan einde
van mijn
leven
want pas in
mijn graf
is mijn vlechtwerk
af
christa
Reacties op dit gedicht
| little fly: | Woensdag, juli 01, 2009 11:06 |
| Echt heel mooi gedaan.. hoe kom je erop om te gaan vlechten met het verleden, heden en morgen? Liefs, Linda |
|
| Nummer 127 : | Dinsdag, juni 30, 2009 21:09 |
| mooi ''levens'' verhaal ;) Bartxxx |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, juni 30, 2009 20:52 |
| Dat wordt een prachtig vlechtwerk Christa, een zachte mat om voor eeuwig op te rusten. maar wacht daar nog even mee ! Lieve groeten. Anneke |
|
| karinvangelder: | Dinsdag, juni 30, 2009 20:51 |
| helaas kwam er vanmiddag een einde aan mijn dierbare vriend''s vlechtwerk . hij heeft de strijd verloren. liefs Karin |
|
| zomerkind: | Dinsdag, juni 30, 2009 20:29 |
| prachtig zo schoon groet eddie | |
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 juni 2009 | ||
| Thema's: | ||