De liefde
Het doet men leven
Iemands zwakke kanten vergeven
Je staart je blind
Niets merkend van de tegenwind
Het bedriegt, het tart
Iedereen die je spreekt lijkt verwart
Met een bord voor je kop
De feiten raken steeds verder bij je achterop
Dronken door de stad
Denkend dat je het ergste hebt gehad
Geïsoleerd in je gedachten
Het geduld niet kunnen opbrengen, niet kunnen wachten
Wetend dat het over is
Er ontstaat een leegte, er is een gemis
Je dacht dat ze je bliefde
Ach ja, wat zal ik zeggen... de liefde
Iemands zwakke kanten vergeven
Je staart je blind
Niets merkend van de tegenwind
Het bedriegt, het tart
Iedereen die je spreekt lijkt verwart
Met een bord voor je kop
De feiten raken steeds verder bij je achterop
Dronken door de stad
Denkend dat je het ergste hebt gehad
Geïsoleerd in je gedachten
Het geduld niet kunnen opbrengen, niet kunnen wachten
Wetend dat het over is
Er ontstaat een leegte, er is een gemis
Je dacht dat ze je bliefde
Ach ja, wat zal ik zeggen... de liefde
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Dinsdag, juli 07, 2009 23:03 |
| het lijkt niet altijd zo zoals me denkt het begint vooral met onszelf om zo te werken en te bouwen aan liefde | |
| Sifra.: | Woensdag, juli 01, 2009 19:07 |
verwarring alom (: |
|
| nana: | Woensdag, juli 01, 2009 18:36 |
| ja ach... verwarrend he ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bobel | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 01 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||