Stilte
Stilte
in stilte gevangen
voel ik mij de knecht van leugens
woorden verwaaien
spiegels breken op een verwrongen zelf beeld
woede drijft op angst
want de waarheid was steeds zo dichtbij
schakels breken
dagen vormen om tot duistere nacht
als wolven huilen
breekt de maan
sterrenstof als sluier
waar ik wil vergaan tot echo zonder naam
tranen druppen op de vloer
als een oude trom
met een roffel als bode
titanen ontwaken
er stierf een ziel
er brak een hart
wit licht
dan die eeuwige stilte
***Wim****
voel ik mij de knecht van leugens
woorden verwaaien
spiegels breken op een verwrongen zelf beeld
woede drijft op angst
want de waarheid was steeds zo dichtbij
schakels breken
dagen vormen om tot duistere nacht
als wolven huilen
breekt de maan
sterrenstof als sluier
waar ik wil vergaan tot echo zonder naam
tranen druppen op de vloer
als een oude trom
met een roffel als bode
titanen ontwaken
er stierf een ziel
er brak een hart
wit licht
dan die eeuwige stilte
***Wim****
Reacties op dit gedicht
| Quadesh: | Donderdag, juli 02, 2009 20:29 |
| sommige dingen ontkom je niet aan. koester je herinneringen. hvj liefs | |
| Big Lady: | Donderdag, juli 02, 2009 17:38 |
| wauw mooi geschreven | |
| hiljaa: | Donderdag, juli 02, 2009 17:04 |
| tot stilte gebracht bij dit te lezen knufleifs--hiljaa-- |
|
| switi lobi: | Donderdag, juli 02, 2009 16:55 |
| Wat een bijzonder, emotioneel gedicht Wim. Stilte vormt ook haar schakels uit een tijd dat herinneren goed was.. Lieve groet, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Black Lord |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||