Woorden die moeten vloeien,
Want tranen blijven uit ,
ontsnappen aan dit donkere hart dat woorden doodzwijgt,
tergend traag de ironie die overstelpt als een tsunamie,
Woorden in chaos , een vluchtweg, deze pen,
Hoe moet, hoe dan hoe kan ik neee jij verdomme
Chaos verwarring door hoop
Hoop dat vernielt, de puurste ironie,
HIER IS GEEN GOUDE WEG
Geen een niet voor jij niet voor mij ,
Alle moeite en toch verdriet
We begrijpen elkaar ik jij jij mij
En toch die ironie………….
De cynische kant van hoop ,
het licht die duisternis brengen kan .
En toch en toch
Kunnen woorden niet vatten
Hoe belangrijk die hoop wel niet is
Want wij zijn nog dan toch nog even
Marteling wordt plots vergeven,
Want zonder is een dode zee,
Geef mij dan maar die tsunamie
Dan wacht ik aan de kust overstelpt door de chaos
Woorden die voorbij vliegen
Hoop dat licht en duister
Fonkelend schouwspel,
Rondvliegende marteling.
Wachtend op wat je beslissen zal,
Maar weet een ding
In alle marteling zal ik toch blijven staan
Voor jou ,
Mijn hoop
mijn ironie ,
mijn lieve fie