Iris.
Iris.
zij kleurt in expressie rondom gedachten
kleurt naar de regenboog in verleiding
vervoelt het weten tot verstandigheid
keert de wereld naar gevouwen handen
tot krassende nagels over vervlogen huid
kleurt geur tot vertedering
al was het enkel om de randjes blauw
te erkennen bij gesloten ogen, diepzinnig
voelt verantwoordelijkheid door de uren
die gestaag voorbij vloeien als druppels
te snel, dan weer te traag - voel me
gewetenloos handelen, brengt geen verstand
al laat het vervagen, beeldstil
waar wimperwaaien geen waarde heeft
omdat ware schoonheid allang is erkend.
Reacties op dit gedicht
| arie: | Zondag, juli 05, 2009 14:02 |
| lichtend blauw van de zomer koel-blauw in de winter, verrassend warm door eeuwen heen X |
|
| Jasper de Jong: | Zaterdag, juli 04, 2009 12:51 |
| De kunst om meer te zien dan slechts de buitenkant staat in deze woorden nog dieper omschreven. Schoonheid kan erkend worden, maar het moet er wel zijn ook... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marina van Vledder | ||
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||