Onweerachtig...
Onweerachtig…
ik vlei me op het natte zand
adem zwaar en niet te controleren
richting een zwerfkat
gedachten haken zich vast
in de gaten in mijn hoofd
ze blijven zitten
onder een hoop gemis en geleuter
zie de mensen al keuvelend
verder wandelen
hun paden zijn uitgestippeld
bij voorbaat al verloren
gevangene in een moment van zelfbeklag
met de krant van gisteren
zwelt de zee aan tot stormkracht negen
meestal schuimend met haarzelf in de knoop
ik zwijg tot het niet meer overgaat
en open nog een blikje troost
voorgoed afwezig in onwetendheid
kijkt de kat een andere kant uit
blaast vol verlangen naar een zeemeeuw
de staart omhoog…
esteban 4 Juli 2009
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zaterdag, juli 04, 2009 14:23 |
| eenzaamheid zwerft rond als afwezigheid het gemis binnenkruipt...van jezelf... en vrijheid moet gelijmd worden weer indringend mooi liefs kerima ellouise |
|
| Lion10cc: | Zaterdag, juli 04, 2009 12:57 |
| echt mooi geconstrueert en geschreven gevangen in zelfbeklag mooi gevonden mvg leon | |
| Jodi: | Zaterdag, juli 04, 2009 12:16 |
| Voelbaar de sfeer die je schept, met de kat als hoogte punt na een bakje troost goed schrijven dichter Estban grt Jodi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 04 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||