Bakstenen
Ik liet jou dichtbij,
Veelste dicht voor mij
Het gevoel dat ik erbij had
Dat ik spontaan muren vergat
Je hebt me laten weten
Dat ik dingen mag vergeten
Ik snap alleen het nu niet
Dat je dat niet ziet
Ik liet jou dichtbij
Te dicht, te close, voor mij
Want nu ook weer
Bouw ik, steeds meer
Hoger dan ik zelf besef
Tegen beter weten in
Waar is mijn kracht, m’n lef
Ook daar, daar middenin?
Veelste dicht voor mij
Het gevoel dat ik erbij had
Dat ik spontaan muren vergat
Je hebt me laten weten
Dat ik dingen mag vergeten
Ik snap alleen het nu niet
Dat je dat niet ziet
Ik liet jou dichtbij
Te dicht, te close, voor mij
Want nu ook weer
Bouw ik, steeds meer
Hoger dan ik zelf besef
Tegen beter weten in
Waar is mijn kracht, m’n lef
Ook daar, daar middenin?
Reacties op dit gedicht
| Big Lady: | Zondag, juli 05, 2009 21:51 |
| bouw de muur niet te hoog blijf er overheen kijken en breek hem dan weer af. Even schuilen is niet erg maar verstop je niet voor altijd. Knuffels |
|
| trucker klaas: | Zondag, juli 05, 2009 16:50 |
| doe een poort in het bouwen en open met vertrouwen succes ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: renata | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 05 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||