De helaasheid der dingen
de ironie
met de wisselingen van het tij
de helaasheid der dingen
en toen kwam
jij
De helaasheid der dingen
gelukkig weet ik het nog allemaal
een herinnering, ja, gedoemd dat te blijven
maar gelukkig was het eens een feit
De helaasheid der dingen
waartegen niemand iets kan doen
machteloos staan we
toekijkend
want we hebben weeral niks in te brengen
Het lot speelt een spel dat niemand kan bevatten
en ook niet altijd is het zo day wij daarvan genieten kunnen
want ook regelmatig líjden wij juist
ja, lijden wij pijnen die onze harten drijgen te breken
zielen verscheuren
We moeten het er maar mee doen
want, ja God, we kunnen niet anders
willen is een ander verhaal
daarom zeg ik
de helaasheid der dingen
Slechts die kleine momenten dat we de essentie ervaren
daar moeten we op teren
díe moeten we onthouden, en vooral
de kracht uit putten, voor als het er ons
helaas ooit ook eens slechter aan toegaan zal
De helaasheid der dingen,
jawel
het doet pijn, dat wetende
dat te ervaren
maar we zullen hoe dan ook verder moeten.
(Je kunt toch niet dood gaan zonder alvorens echt geluk ervaren te hebben? We moeten wel iets te vertellen hebben, daar in de hemel, natuurlijk, in geuren en kleuren, en dan op waarheid berust.)