regenmeisje
regen plenst en met zomerogen
kijkt het meisje mij zoetgeestig aan
ik stap even in jouw laarsjes
bevrijdt mij van dit oude lijf
zij pulkt leven uit de straten
plens maar door
kijk de straat is blauw
zij siert de stenenzee
regen plenst en met levensogen
speurt zij naar een nieuwe plas
en de ouwe baard zit er weer
waterglas scheidt hem van haar
zij neemt me mee naar kleurenhoven
peutert hoop
uit mijn grijze massa
zij siert de grauwe mensenzee
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht66: | Donderdag, juli 09, 2009 10:08 |
| Bijzonder mooi schrijven! Liefs Dina |
|
| Meneer Zes: | Woensdag, juli 08, 2009 21:39 |
| Pardon, meedogenloos! |
|
| Meneer Zes: | Woensdag, juli 08, 2009 21:38 |
| Medogenloos schoon! Greetz, Mr.6 |
|
| Klaes: | Woensdag, juli 08, 2009 20:48 |
| prachtige beelden schets je hier groets, |
|
| elze: | Woensdag, juli 08, 2009 20:20 |
| zij maakt het grauwe weer helder en het leven leeft ,,, prachtig dit laifs elze |
|
| verhavert: | Woensdag, juli 08, 2009 20:06 |
| prachtig Gerhard | |
| Lisa M: | Woensdag, juli 08, 2009 20:05 |
| wat mooi ,prachtig | |
| kerima ellouise: | Woensdag, juli 08, 2009 20:01 |
| mooi Gerhard...bijzondere toon telkens je over kinderens dicht.Mooi mooi mooi! liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Gerhardus | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2009 | ||
| Thema's: | ||